Eens zat ik in een donkere put
Het was er duister en zo diep
Op de vraag hoe dat toch kwam
Was dat mijn leven anders liep.
Maar terwijl ik overpeinsde
Al mijn twijfels en mijn pech
Was er Iemand die mij riep
En wees mij op de juiste weg.
Snel reikte Hij mij toen Zijn hand
Doch voor ik Zijn gebaar begreep
Duurde het minuten lang
Alvorens ik naar Zijn handen greep.
Hij trok mij uit die put omhoog
Om mij het Licht te laten zien
Het verblindde mij gewoon
Vervulde mij ook, bovendien.
Toen wist ik dat mijn lieve Heer
Mij had geholpen met mijn strijd
Doordat Hij mij Zijn liefde schonk
Werd ik van duisternis bevrijd.
Nu mag ik daarvan ook getuigen
En doe dit ook, zo vaak ik mag
Vertel ik hen dan van Jezus liefde
Wat een geschenk, dat ik dat zag!