Ik kijk omhoog, daar vliegt een arend
zo mooi en majesteitelijk groot
Zijn vleugels zijn breed uitgeslagen
zo hij zijn jong, bescherming bood.
Dat jong, welk pas was uitgevlogen
werd langzaam uit het nest gewerkt
dit heel subtiel, zonder gevaren
want die werden geheel beperkt.
Zo gaat het ook met ons, wij mensen
God vangt ons op, in onze val
en draagt ons in Zijn sterke armen
dwars door dat, diepe, duistere dal.
Ik voel me veilig, en gekoesterd
dat is niet altijd zo geweest
in tijden van zware beproeving
heb ik het leven soms gevreesd.
Maar net zoals die mooie vogel
is God ook daar, Hij laat nooit gaan
Zijn armen wijd, bied Hij bescherming
onder Zijn vleugels mag ik staan!