Ebenhaëzer..
Ik liep te dwalen, te verdwalen
Was de weg een beetje kwijt
Alsof ik op een kruispunt stond
Het niet meer wist, dat tot mijn spijt.
Moest ik naar links, moest ik naar rechts
Ik twijfelde, of toch rechtdoor
Wanhopig werd ik van mijzelf
Zat ik dan op't verkeerde spoor.
Ik zou nu hulp moeten vragen
Maar ik wist nog niet aan wie
Oh..ik had dit niet begrepen
En zeker niet onder de knie.
Maar als vanzelf gingen mijn handen
Als een gebaar zachtjes ineen
En fluisterde toen als vanzelf
Mijn bede aan mijn Heer alleen.
En als een slag bij held're hemel
Klonk Gods stem binnen in mij
De steen der hulpe, lieve kind
Is jou voor eeuwig heel nabij!