Ik huil om wat er is verloren
En kijk nu door een and’ re bril
Al lezend over deportaties
Hoor ik het kreunen en gegil.
Ik kan de tranenstroom niet stoppen
En voel de pijn in ieders hart
Wie is die mens, dat grauwe monster
Die deze wanhoop is gestart.
De danseres zonder (haar) benen
Is de titel van mijn boek
De vreugde van gevonden liefde
Is op het einde weg, is zoek.
Een verslag van het gebeurde
Over moed en trouw aan God
Maar de vijand, de verraders
Negeerden het zesde gebod.
Dit lijkt nu al zo lang geleden
Doch is helaas nog vrij recent
Er wordt nog steeds geweld gebruikt
Dat is warempel wel bekend.
Ik leg mijn boek nu maar terzijde
Al heb ik het nog lang niet uit
Laat mij maar goed zijn voor mijn naaste
Dat is mijn doel, is mijn besluit!
Nooit meer....!