Hij vroeg mij, waarom huil je kind
en veegde zacht mijn tranen weg
ik keek omhoog in Zijn gezicht
vertelde van mijn zorg en pech.
Stortte mijn hart daar voor Hem uit
over dat wat was gebeurt
een kwestie welk ik niet begreep
het had mijn hart zomaar verscheurd.
Doch toen ik Hem dat mocht vertellen
werd het langzaam minder zwaar
een grote last viel van mijn schouders
en leek het al niet meer zo naar.
De bomen waren plots weer groener
bloemen leken wonderschoon
de hemel was zo helderblauw
vogels zongen op hoge toon.
Wat ben ik rijk met mijn Heer Jezus
de Vriend op wie ik kan vertrouwen
Hij die mij op Zijn handen draagt
en met mij al mijn last wil sjouwen.
Al is het leven soms wat moeizaam
vergeet de zegeningen nooit
ze zijn er heus wel elke dag
God heeft ze op jouw pad gestrooid.
Maar soms loop je erover heen
en zie je al dit mooie niet
kijk eens wat beter links en rechts
er ligt er heel wat in't verschiet.
De tranen zijn reeds weggeveegd
een lach verschijnt op mijn gezicht
de dag breekt door het duister heen
het donker wordt opnieuw verlicht.