Jezus vroeg, vertrouw je Mij?
ik sloeg mijn ogen vluchtig neer
en zei toen, ja dat doe ik wel
maar het valt niet mee, o Heer.
Ik moet uit handen leren geven
en daar ligt juist de moeilijkheid
twijfel of het goed genoeg is
al maakt U Heer, geen onderscheid.
U keek toen lachend op mij neer
een twinkeling lag in Uw ogen
ik was verbaasd dat ook die lach
zich mengde met puur mededogen.
Zacht stamelde ik voor mij uit
maar U verstond niet wat ik zei
vroeg toen naar wat mij bezighield
zei; toe maar kind, vertel het Mij.
Ik durfde niet, het was zo raar
dacht, Jezus, Hij begrijpt het niet
doch naar Hem kijkend snapte ik
mijn Jezus weet van mijn verdriet.
En alles kwam er plotsklaps uit
het deed me goed, ik was het kwijt
oh, dat ik dat nooit eerder deed
daarvan heb ik een beetje spijt.
Opnieuw vroeg Hij, vertrouw je Mij?
mijn stem met nieuwe vreugd vervuld
ik ben zo blij, Hij houdt van mij
En heeft met mij zoveel geduld.
Dank aan U, Heer Jezus!