Volgt U mij nog wel
of ben ik ver van U vandaan
alsof ik buiten spel
op afstand ben gaan staan.
Zoek ik naar Uw hand
Die zag ik nog zopas
Zo rein en onbevlekt
al woelend door het gras
Uw vingers uitgestrekt.
Ben ik dan zo verblind
Gehuld in diepe spijt
vertroebeld en zo grijs
was ik mijn richting kwijt
het bracht me van de wijs.
Dan is daar plots Uw stem
U zegt; kom toch Mijn kind
en ik, ik draai mij om
blij dat ik U weer vind
voelde mij wel wat dom.
Uw klaterende lach
Klonk als een melodie
en dan Uw stem die zei
wat fijn dat Ik jou zie
U was met recht heel blij.
Ik vraag me niet meer af
Of U mij volgt, mijn Heer
Uw voetstap in het grind
vertelt mij telkens weer
U bent mij goed gezind!