Ik heb het eerder nog geschilderd
Op zuiver doek en in gedachten
Toen stagneerde het opeens
Want wat kon ik ervan verwachten.
Een lieflijk, kleurrijk tafereel
Of werd het toch wat grauw en grijs
Het beeld verdween onder een sluier
En bracht me zomaar van de wijs.
Het doek werd grauw zo zonder kleur
Mijn denken zo omringt door mist
Waar was mijn inspiratie nog
Had ik mij dan toch zo vergist.
Wat had het mij tot nu gebracht
Dat beeld welk in mijn hoofd verscheen
Het was mij liever dat vandaag
Die image in het niets verdween.
Ik hoor je denken en verzuchten
Ja, heb je vragen wel gevoeld
Het is dat beeld welk onze God
In liefde voor ons heeft bedoeld.
Dan neem ik toch de kwast ter hand
Och, als mijn werk zo mooi mocht zijn
Net zo het op mijn netvlies staat
Dat beeld van God, zo fris en rein!