Als ik terug kijk op mijn leven
Naar wat er zoal is gebeurt
Dan zijn er heus wel een paar dingen
Die ik ten zeerste heb betreurt.
Of aan die dagen in mijn leven
Waarin mij moed en kracht ontbrak
Alsof er, net zoals bij Paulus
Een doorn in mijn wezen stak.
Het was dat God mij steeds weer troostte
Mij ophief uit dat diepe dal
God die mij altijd zeer nabij is
En mij nooit verlaten zal.
In die wetenschap te leven
Heeft mij gebracht tot wie ik ben
Wetend, Hij kent mij ten diepste
Meer dan ik mijzelf ooit ken.
Want zou ik op mijzelf steunen
Badend in onzekerheid
Dan weet ik niet of het wel goed kwam
En raakte ik mijzelf vast kwijt.
Maar vandaag is alles anders
Mijn God gaf mij weer nieuwe moed
En fluisterde intussen zachtjes
Wees maar niet bang, het komt wel goed!