Eens strekte Hij zijn handen
Doorboorde handen
Naar mij uit
Ik mocht er toen zomaar in schuilen
Verstopte tranen kon ik huilen
Ik werd getroost, kon mijzelf eens zijn
Hem vertellen van mijn twijfels en mijn pijn.
Hij keek mij aan, ogen vol van begrip
Met zoveel liefde en medeleven
Ik heb toen,, in volle overtuiging"
Hem mijn leven gegeven
En ben ik moe en zonder kracht
Wandel ik als door de nacht
Ik sla mijn ogen op naar Hem, smekend
Terwijl hij zachtjes zegt
Kom maar, mijn kind, Ik wacht!