Ook U, mijn Heer, bent eens verlaten
men liet U staan, zo in de kou
ik keek verdrietig naar U op
toen U mij zei, Ik houd van jou.
En ik, verwondert om Uw woorden
want hoe kon U, Heer , dat nu zeggen
dwars door Uw eigen lijden heen
wist U mij dit zelfs uit te leggen.
Al word je door een mens verlaten
laten ze jou zo plotseling staan
van Mij hoef je dat niet te vrezen
want Ik ga nooit bij jou vandaan.
Ik kromp ineen, wel wat uit schaamte
omdat ik mij zo had vergist
ik voelde mij door U verlaten
en dat terwijl ik beter wist.
Oh, ik had echt tot U gebeden
alle seconden, uur en dag
maar voelde mij toch niet gehoord
begreep niet waar dat nu aan lag.
Nu lig ik hier, geknield en wel
wil ik mijn zorgen overleggen
maar Heer, vergeef mijn zwijgen maar
ik weet niet wat ik wilde zeggen.
Terwijl ik zoekend naar wat woorden
want hoe vertel ik hoe het voelt
hoor ik Uw stem die mij vertelt
Ik weet het wel, wat jij bedoelt.
Ik zucht eens diep, want ben zo moe
soms maak ik mij toch zoveel zorgen
maar dicht bij U, mijn Heer en God
verheug ik mij weer op de morgen!