Een vogel landde op Zijn arm
en één vloog door de lucht
Hij voerde ze, zo uit Zijn hand
een ander gapte in zijn vlucht.
Je zag Hem, Jezus, stil genieten
een glimlach om Zijn mond
het was alsof Hij met ze praatte
alsof het dier Hem zelfs verstond.
Het was een lieflijk tafereel
een dierenvriend, dat is mijn Heer
en zie, een witte duif verscheen
streek zachtjes voor Hem neer.
Het trippelde wat in het rond
en bleef plots stokstijf staan
het streek zijn vleugels even glad
keek toen de Heer strak aan.
Zijn ogen keken terug
het was een kort moment
er lag een boodschap in die blik
iets voor ons, mens, bestemd.
Begrip was er, was wederzijds
de duif vloog zachtjes verder
toen mompelde mijn Heere zacht
volg Mij nu maar, jouw Herder.
Het voorbeeld wat Hij mij liet zien
wees over geen ding meer bevreesd
doet mij vertrouwen op Zijn steun
dat, wat er immer is geweest!