Waarom, vroeg ik U Heer
is het zover gekomen
een finish, dik gedrukt
het einde van mijn dromen.
De toekomst is nog vaag
ik leef niet in’t verleden
maar wat mij angst aanjaagt
is wat gebeurt in’t heden.
De grond waarop ik sta
voelt heus niet meer zo vast
en op mijn schouders rust
die hele zware last.
Wat moet ik hiervan denken
hoe moet het God, nu verder
dan wijst U mij de weg
die leidt mij naar mijn Herder.
Behoedzaam zet ik dan
mijn voeten op dat pad
ik had nimmer gedacht
dat ik zulk moed bezat.
Want het pad was smal
‘k was uit mijn evenwicht
doch aan de horizon
scheen zulk een stralend Licht.
Gefocust was ik nu
en U pakte mijn hand
zo liepen wij tezamen
naar het beloofde land.
Ik zag het in gedachten
een stukje levensloop
een glimp van zoveel moois
het gaf mij nieuwe hoop!