Ik vouw mijn handen, sluit mijn ogen
Uiting gevend aan gedachten
Mijn geest verward, het stormt van binnen
Want wat mag ik van U verwachten.
Vragen brandend op mijn lippen
God wat heeft lijden toch voor zin
Ik weet het wel heel diep van binnen
Maar zit er nu toch middenin.
U wacht geduldig op een afstand
Tot mijn denken is verstild
Dan liefdevol pakt U mij vast Heer
Hebt mij er boven uit getild.
Zo in het Licht van Uw belofte
Waarin ik mij nu koesteren mag
Wordt mijn zorg weer wat minder
Getroost dat U mijn moeiten zag!
Wat zou ik zonder U geweest zijn
Wie bracht dan rust in mijn bestaan
Mijn Heer, wat ben ik U toch dankbaar
Dat U met mij mijn weg wilt gaan!