Het valt heus niet mee mijzelf te blijven
Als, t om mij heen steeds donkerder wordt
De lucht zoveel grauwer en vogels die zwijgen
Een heel strakke band mijn leven omgordt.
Het is echt niet eenvoudig, zo energie-vretend
Wanneer ik voor nu steeds flinker moet zijn
Terwijl tranen dringen, mijn stem het begeeft
Dan voel ik heel lijflijk verdriet en de pijn.
Maar toch gloort er licht, dat Licht genaamd, Jezus
Het donker wordt door Hem, met kracht weggejaagd
De vogels verschijnen uit hun donkere holen
Ze worden niet langer door, t duister belaagd.
En wat mij betreft, mijn lijdzaam persoontje
Mijn Jezus die zorgt voor een lach om mijn mond
Ik voel mij geliefd, zo in Zijn nabijheid
Al sprekende merk ik, ben niet meer verstomd.
Het was een moment dat ik even diep zat
Gelukkig duurt dit bij mij nooit zo lang
In Jezus nabijheid, voel ik me weer veilig
Hij geeft mij weer moed, ik ben niet meer bang!