© Grietje Boersma - Drachten
Er is een hand, een zwarte hand 
Die aan mij trekt, het doet zijn best
Ik vecht en vecht, met al mijn kracht
Want vechten is wat mij nog rest.

Doch weet ik ook wat nu te doen
Ik roep de hulp in van mijn Heer
En ik gooi mijn trots opzij
Zeg eerlijk, God, ik kan niet meer.

Want weet je, Hij staat steeds paraat
Al wachtend, want dringt Zich nooit op
Hij brengt mij nu.. rust in mijn hart
Al staat mijn leven op z’n kop.

En dankbaar pak ik dan Zijn hand
Die Hij mij snel heeft toegereikt
Ik voel me sterker met mijn Heer
God helpt mij verder, zo het blijkt.

Daar waar ik voor blokkades stond
Er niet meer overheen kon zien
Keek mijn God daar overheen
En nog veel verder bovendien.

Die zwarte hand trok zich weer terug
Die kon de aanval toch niet winnen
Want tegen Licht, wat liefde heet
Kan het duister niets beginnen!!