Ik stond voor een gebouw
Gemaakt uit dode stenen
En toen ik er omheen liep
Begon ik zacht te wenen.
Sta op, fluisterde ik zacht
En keek op naar de toren
De klokken luidden niet
Er was geen bel te horen.
Ineens besefte ik
Ik was een ,, huilebalk”
Ik stond hier droef te zijn
Tegen een muur van kalk.
Want wat zou Jezus doen
Hij zond mij er op uit
Om liefde uit te delen
En niet het ,, bittere kruid”
Snel droogde ik mijn tranen
Die vloeiden om Gods kerk
Besloot verder te gaan
Verspreidden van Zijn werk.
Zo Jezus heeft gezegd
Sta op, Talitha Koem
Zo bijt ik door het stof
Het gaat niet om de roem.
De kerk, een instituut
Eens zal het weer verrijzen
Zullen wij ,opgewekt en blij
Gods naam in ere prijzen!
Sta op....