Mijn fluisteren, mijn roepen
Verdwijnen in de lucht
Het is alsof mijn hartekreet
Verandert in een zucht.
Ik zie het zacht vervagen
Ik ben een beeldend mens
En zou het willen grijpen
Maar sta nu aan de grens.
Die is daar zelf aangelegd
Door Hem, mijn God, mijn Heer
Zijn wens voor mij is enkel
Dat ik weer tot Hem keer.
Hij vraagt Hem te vertrouwen
God heeft mij wel gehoord
Ik werd door aardse dingen
In mijn gebed gestoord.
Nu vouw ik weer mijn handen
En richt mij stil tot Hem
Ik hoef niet meer te schreeuwen
God hoort mijn zachte stem!