Ben jij zo één, werd mij gezegd
Zo iemand uit die Jezus hoek
Ik zei toen, ja, zo één ben ik
Ik lees zelfs uit Zijn eigen boek.
Toen was het stil, geen commentaar
De ogen werden neergeslagen
En ik begreep, hier was er strijd
Een grote last had hij te dragen.
In plaats van hem gauw af te wijzen
Deed ik mijn handen om zijn hoofd
En legde zachtjes aan hem uit
Dat God ook hem trouw had beloofd.
Verbaasd deed hij zijn ogen open
Vroeg toen, deed Hij dat ook aan mij?
Dat kon ik blij aan hem beamen
Zei, Jezus maakt ons allen vrij.
Het was alsof een zucht ontsnapte
Aan zijn zo zwaar beladen hart
Ik wist dat Jezus was begonnen
Met het helen van zijn hart.
We namen toen heel anders afscheid
Ik had een nieuwe vriend ontmoet
Zijn leven leek ineens verandert
In het besef, het komt weer goed.
Er is een God, Zijn Zoon heet Jezus
Ik nam Hem lang geleden aan
En sinds die tijd heb ik ervaren
Hij gaat nooit meer van ons vandaan!